Etiket: araba tutkusu

Karanlıktaki Şoför

Merve Keskin tarafından

Getir götürcü şoförünüz geldiii 🙂 Bu yazım hayatımda yaşadığım en ilginç zaman dilimlerinden biri üzerine olucak, hazırsak başlıyorum. Ben Marmara Gazetecilik mezunuyum, mezun olduktan sonra iş aradım bulamadım derken, bari dedim 2 yıllık Meslek Yüksek Okulu bölümü okuyayım, Fotoğrafçılık ve Kameramanlık okudum hiç yoktan. Marmara Üniversitesi’nden yegane dostum Çağlotum evlendi, yabancı biriyle. Benim bu evlilikteki rolüm de şu oldu; Yarım Elma diye bi dizi vardı Yonca ve Gonca başroldeki kadınların ismi. Yonca’nın  sevgilisi vardı Jonathan, Gonca ona Canatan eniştem diyodu 😀 İşte David de benim Canatan eniştemdi. Gerçekten de film çekmeye can atıyodu ve başardı da. ‘Karanlıktaki Melekler’ diye çok güzel bi film, fragmanın linkini bırakıcam. Kanada’da film festivaline gitti film, henüz vizyona girmedi canım canatan eniştemin filmi. Ben de bu filmin getir götürcü ekibinde yer aldım işte.

Derslerimden fırsat buldukça gittim, ekipteki kameramanı, sesçisini, ışıkçısını en tuhafı da oyuncusunu bile evine, oteline bıraktım. Her gün bunu yapmadım tabi ki, ama brnim için çok keyifliydi. Bi gün Çağlotumla gittik başrol oyuncusu Burak Çelik’i alıcaz evinden, arabam o zaman beyaz Golf, hava da çok kötü, kısacası araba pis. Oyuncuya yakışmaz bu dedik, raconu biliyoruz tabi; gittim benzincide kendim yıkadım arabayı, Çağla içeride kopuyo gülmekten. Burak Çelik’i almaya gittik, fizik, boy on numara, arabaya zor sığdı o boyla adamcağız, baktı almaya biz gittik o da şok yaşıyo.

Ahmet Mekin, esas başrol, Yeşilçam’ın efsanelerinden. Ben hayatımda bu kadar güzel kalpli, tam bi İstanbul beyefendisi bi insan görmedim, muhtemelen daha da göremem. Bi akşam set bittikten sonra onu da Cihangir’de otele bırakıcaktık, kar yağıyo ama kış lastiğim yok, içten içe ben korkuyorum tabi bu iş nasıl olcak diye. Bi de ben babasının pilemsesi bi kız değilim tabi, alışmışım taşımaya, götürmeye, babaannem-dedem arabaya inip binerken kapısını tutmaya, Ahmet Mekin arabadan inicekti, ben yaşına hürmeten inip kapısını açmak istedim; tuttu elimden ‘nereye’ dedi. ‘Kapınızı açıcam, yardım ediyim’ dedim, hiç unutmuyorum tuttu elimi öptü tam bi beyefendilikle. ‘Eğer kapı açması gereken biri varsa o da benim, siz hanımefendisiniz, benim sizin kapınızı açmam gerek’ dedi. Tam bi film sahnesi gibiydi benim için gerçekten, yağan karın altında, kar taneleri sokak lambasının altından süzülüyo.. Sonra iyi akşamlar deyip gönderdik Ahmet Bey’i. Bu film çekiminde bulunduğum her dakika benim için çok güzeldi. Orda da şoförlüğümü konuşturdum, ekibi bırakırken ekipten biri’sen baya iyi şoförsün he’ demişti bana. Sonra bu sözün üzerine azıcık gaza gelip gazlamışım herhalde, ‘abartma tamam’ demişti 😀

Yazımı bitirirken canım dostum Çağlam’a, çok sevgili eniştem Canatan’a (David Angelus) bana böyle bi tecrübe yaşattıkları için çok teşekkür ediyorum, gerçekten harika zamanlardı. Getir götürcünüz iyi akşamlar diler 🙂

İyi Bir Kadın Şoför Olmak Neden Benim İçin Önemli?

Merve Keskin tarafından

Giriş cümlesi bulmak en zoru galiba bu işin; merhabalar diye başlıym bari. Blogu açmamın amacı kadınların araba kullanmasıyla ilgiliydi madem, ben de bi kadın olarak başımdan geçenleri anlatmaya devam ediyim. Yazıyı yazarken aklıma bi şey geldi bugün; benim için güzel araba kullanmak neden bu kadar önemli, kadınların güzel araba kullanması neden bu kadar önemli diye düşünürken buldum kendimi ve şöyle bi anımı hatırladım: Ehliyet kursuna gidiyodum o zaman, daha böyle başımda tatlı telaşlar modunda takılıyorum, dayımın iş yerine gitmiştim. Muhabbet dayımla ve arkadaşlarıyla naber, nasılsın diye gidiyo, konu benim ehliyet almak istememe geldi.

Dayımın arkadaşlarından birinin şöyle bi şey anlattığını hatırlıyorum; yolda giderken bi arabayla kapışmışlar, tabi o zaman trafik yok imkan var. Bu arada kapışmak, makas atmak, drift yapmak çok tehlikeli, lütfen denemeyiniz… Sonra bi bakmışlar şoför kadın, o artistliklerin hepsini kadın şoför yapıyo, minik bi şok geçirmişler, bunu da heyecanla anlatıyolar. Kadına bi de süper diye el işareti yapmışlar kadın da gülmüş gazlayıp gitmiş. Onlar bunu anlatırken ben baya baya heyecanla dinliyorum, tabi şu an çok ergence geliyo bu heyecan ama o zaman dedim ki ben de böyle bahsedilen kadın şoför olmak istiyorum. Okuduğunuzda komik gelebilir ama gerçekten şu hayatta en çok  gezmekten ve araba kullanmaktan zevk alıyorum. Gezme işlemim de arabayla oluyo tabi. Gerçekten de böyle bi şoför olduğuma inanıyorum, insanlar beni sürekli şoförlüğümle falan anlatıyo şaka değil. Evde de en büyük benim, getir götür işleri benden sorulduğundan tecrübemi sağlam yerlerde kazandım evelallah 🙂 Şehir içi yollar ayrı şehirler arası yollar ayrı macera gerçekten. Bunları da anlatıciim diğer yazılarımda, şimdilik bu kadar see uuuu.

Açılın! Ben şoförümm!

Merve Keskin tarafından

Herkese merhaba 🙂

Bu blogu açmamın ilk amacı araba tutkunu olmam. Diğeri ise yıllardır yıkılamayan mantaliteye bi balyoz da benden olsun kafası. O mantalite de malumunuz; kadınlar iyi araba kullanamaz! Kim demiş efendi! Ben yollarda neler yaşadım bu zamana kadar, erkek sürücünün yaptığını ben yapsam çoktan ‘kadın şoför işte’ derler dediğim zaman çok oldu. İleri viteste gittiğimiz düz yollar kadar geri viteste gittiklerimiz var çok şükür. Ters yön sevenler sağolsun.
Kendimden bahsedeyim biraz; ben Merve, İstanbul’da yaşıyorum ve ne zaman trafikte kalsam; ‘kronik trafik bu, hep Amariga’nın oyunu bunlar’ diye söylenerek parmak sallaya sallaya sürüyorum arabamı. Bu işkenceye rağmen yine de insan kopamıyor bu şehirden. Bu konuyu seçme amacım da söylediğim gibi; araba kullanmayı çok seviyor olmam. Aramızda kalsın, şoförlüğüm hiç de fena değildir.
Sene 2009, ben ehliyetimi yeni almışım. Son… Bu kısmı bu kadar çünkü azıcık beklemem gerekiyodu kızçeme kavuşmak için. Kızçe demişken, Arnavut göçmeniyim ama bunu sonra anlatırım. Hep Karadenizliye benzetiliyorum.
2010 yazıydı, bi gün ev telefonu çaldı, o zaman tabii internet kablolu, ev telefonu var, telefonla konuşurken internet kopardı bazen.. Neyse işte telefon çaldı; o zamanlar babamın arkadaşı olduğunu sandığım bey aradı bizi. Babamın araba aldığını söyledi anneme, annem de tutamadı tabii kendini, aslında bi şey söylemedi ama canım anamın tüm mimiklerini bildiğimden anladım ki müjde var. SHERLOCKED! Hiç unutmuyorum camda bekliyordum babamı hevesle. Ahh! 18 yaş…Babam geldi; bi baktım ne göreyim! Suzuki Splash, benim gibi tombiş bi araba! 🙂 Araba geldi hoş da geldi gelmesine ama acemilik.. Ah o acemilik.. Arabayı park ettiğimi sanıyodum, meğer sadece yolda kontağı kapatıp gidiyomuşum, park değilmiş o. Ama o zamanlar biri vardı diyeyim sadece, sağolsun sadece onu izleyerek baya iyi öğrendim araba park etmeyi. Şimdi şoförlüğümün nirvanasındayım çok şükür, çok da mütevaziyimdir bu konuda.
Arabamla maceralarımı anlatmaya devam edicem.
Oldlar bilir; beni özleyin anacım baaaay 🙂